رادیوتراپی یا پرتودرمانی : نقش حیاتی رادیوتراپی در مدیریت سرطان رکتوم

معرفی:
سرطان رکتوم یک نگرانی بهداشتی مهم در سراسر جهان است که سالانه میلیون ها نفر را تحت تاثیر قرار می دهد. در حالی که مداخله جراحی سنگ بنای درمان باقی می ماند، رادیوتراپی یا پرتودرمانی نقش مهمی در رویکرد چندوجهی برای مدیریت سرطان رکتوم ایفا می کند.

در طول سال‌ها، پیشرفت‌ها در تکنیک‌ها و فن‌آوری‌های رادیوتراپی، نتایج درمان را متحول کرده و کنترل بهتر تومور، حفظ اندام و افزایش کیفیت زندگی را برای بیماران ارائه می‌دهد. در این مقاله، نقش محوری رادیوتراپی در مدیریت جامع سرطان رکتوم، بررسی نشانه‌ها، مزایا و استراتژی‌های در حال تکامل آن را بررسی خواهیم کرد.

آشنایی با سرطان رکتوم:

سرطان رکتوم از سلول های پوشاننده راست روده، آخرین بخش روده بزرگ قبل از مقعد، ایجاد می شود. مانند سایر انواع سرطان، سرطان رکتوم به دلیل جهش های ژنتیکی ایجاد می شود که منجر به رشد کنترل نشده و تکثیر سلول های غیر طبیعی می شود. و این توده باعث بروز علائم در بیماران میشود عوامل خطر برای سرطان رکتوم شامل سن، سابقه خانوادگی، عوامل سبک زندگی مانند رژیم غذایی و سیگار کشیدن و برخی شرایط پزشکی مانند بیماری التهابی روده است.

سرطان رکتوم

رویکردهای درمانی:

رویکرد درمانی سرطان رکتوم به عوامل مختلفی از جمله مرحله بیماری، محل تومور، سلامت کلی بیمار و اهداف درمانی بستگی دارد. روش‌های درمانی که معمولاً در مدیریت سرطان رکتوم به کار می‌روند شامل جراحی، شیمی‌درمانی و رادیوتراپی یا پرتودرمانی است. ترکیبی از این روش‌ها که به عنوان درمان چندوجهی یا درمان سه‌گانه شناخته می‌شود، به استاندارد مراقبت برای بسیاری از بیماران مبتلا به سرطان رکتوم پیشرفته محلی تبدیل شده است.

نقش رادیوتراپی یا پرتودرمانی :

رادیوتراپی که به عنوان پرتودرمانی نیز شناخته می شود، از پرتوهای پرانرژی پرتو برای هدف قرار دادن و از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند و در عین حال آسیب به بافت های سالم اطراف را به حداقل می رساند. در زمینه سرطان رکتوم، رادیوتراپی یا پرتودرمانی اهداف متعددی دارد و می‌تواند در مراحل مختلف درمان در مراکز رادیوتراپی انجام شود:

1. رادیوتراپی نئوادجوانت:

رادیوتراپی نئوادجوانت قبل از جراحی با هدف کوچک کردن تومور، کاهش اندازه آن و تسهیل برداشتن جراحی انجام می شود. رادیوتراپی یا پرتودرمانی نئوادجوانت با کوچک کردن تومور و کاهش نزدیکی آن به ساختارهای حیاتی، احتمال دستیابی به برداشتن کامل تومور را افزایش می‌دهد و در عین حال عملکرد اسفنکتر را حفظ می‌کند و خطر عود موضعی را به حداقل می‌رساند.

2. رادیوتراپی یا پرتودرمانی کمکی:

رادیوتراپی کمکی پس از جراحی برای از بین بردن سلول های سرطانی باقی مانده و کاهش خطر عود بیماری انجام می شود. معمولاً برای بیمارانی با ویژگی‌های پرخطر مانند حاشیه‌های جراحی مثبت، درگیری غدد لنفاوی یا ویژگی‌های تومور تهاجمی توصیه می‌شود. رادیوتراپی کمکی به بهبود کنترل موضعی و میزان بقای کلی در این بیماران کمک می کند.

3. رادیوتراپی قطعی:

در مواردی که جراحی به دلیل عوامل بیمار یا محل تومور امکان پذیر یا مناسب نباشد، رادیوتراپی قطعی ممکن است به عنوان روش درمانی اولیه ارائه شود. هدف رادیوتراپی قطعی ریشه کنی تومور و دستیابی به کنترل طولانی مدت بیماری با حفظ عملکرد اندام و حفظ کیفیت زندگی است.

نتیجه:

رادیوتراپی یا پرتودرمانی نقشی اساسی در مدیریت چند رشته ای سرطان رکتوم ایفا می کند و مزایای قابل توجهی را از نظر کنترل تومور، حفظ اندام و نتایج بیمار ارائه می دهد.

رادیوتراپی یا پرتودرمانی چه به صورت نئوادجوانت، کمکی یا قطعی ارائه شود، در کنار جراحی و شیمی درمانی به عنوان یک جزء ضروری از الگوی درمان سرطان رکتوم عمل می کند. با پیشرفت های مداوم در تکنیک ها و فناوری های رادیوتراپی یا پرتودرمانی، آینده نویدبخش بهبود بیشتر اثربخشی درمان، به حداقل رساندن عوارض جانبی و در نهایت بهینه سازی نتایج برای بیماران مبتلا به سرطان رکتوم است.