از روزی که بیماری فیستول پری آنال شناخته شده جراحان تلاش کرده اند که این بیماری را بدون آسیب رساندن به اسفنگتر های مقعدی که کنترل مدفوع را بر عهده دارند درمان کنند. ولی ماهیت بیماری و گسترش آن در فضاهای آناتومیک اطراف مقعد که شناسایی آنها هم کار آسانی نمیباشد باعث عود مکرر بیماری گردیده و در بیشتر موارد جراحان را به سمت درمان فیستول با استفاده از روش های قطع اسفنگتر سوق داده است. با در نظر گرفتن ارزش ماهیچه اسفنگتر مقعدی در کنترل دفع به نظر میرسد در صورت امکان قبل از تصمیم به فیستولکتومی باید از تمام روشهایی که اسفنگتر در آنها حفظ می شود بهره برد.
روش های درمانی جدید فیستول
امروزه روشهای متعددی در دسترس جراحان وجود دارد که میتوان بدون قطع ماهیچه اسفنگتر مقعدی با درصد موفقیت قابل قبول اقدام به درمان فیستول کرد. از روش های جراحی رایج استفاده از ستون seton) (، بستن ترکت فیستول (LIFT) و فلپ مخاطی عضلانی رکتوم ( Advancement Flap ) و روش دیگر استفاده از موادی است که به عنوان ماده پر کننده تراکت فیستول می باشد که قابلیت ایجاد یک داربست برای رشد فیبروبلاست ها را داراست.
قدیمی ترین این مواد چسب فیبرینی ( fibrin glue ) است که با توجه به مشکلات استفاده از آن و درصد بالای عود مقبولیت کمتری نزد جراحان دارد. محصول دیگر plug میباشد که از زیر مخاط روده خوک تهیه شده و در ایران نیز در بیماران متعددی استفاده شده و موفقیت حدود ۶۰-۷۰ درصد داشته است. قیمت بالای این محصول باعث محدودیت در استفاده از آن شده است. و در نهایت پر کننده های بیولوژیک موادی هستند که اخیرا مورد استفاده قرار میگیرند که در مراحل آزمایشی میباشد و هنوز در کشور ما تجربه استفاده از آنها وجود نداشته است.
با در نظر گرفتن عواقب بی اختیاری مدفوع و تاثیر آن در سبک زندگی مردم به ویژه در فرهنگ کشور عزیزمان ایران ، لازم است جامعه جراحان در بکارگیری روش های حفظ اسفنگتر اهتمام ورزند.
